من تمام هستی‌ام را

در نبرد سرنوشت، در تهاجم با زمان

آتش زدم، کشتم

من بهارعشق را دیدم ولی‌ باور نکردم

یک کلام در جزوه‌هایم هیچ ننوشتم..

من ز مقصدها پی‌ مقصودهای پوچ افتادم

تا تمام خوبها رفتند و خوبی‌ ماند در یادم

من به عشق منتظر بودن همه ی صبر و قرارم رفت

بهارم رفت

عشقم مرد

یادم رفت